We hebben allemaal heerlijk geslapen. Ondanks dat de huisjes waar we in hebben overnacht niet echt fris zijn, hebben we wel een lekkere warme douche kunnen nemen. Danny is gelukkig een stuk opgeknapt.

We zetten de koffers klaar om opgehaald te worden op de veranda van het huisje. De bagage is uitgebreid met een mooie grote tas die Patty op één van de marktjes op Samosir heeft gekocht.

Na het ontbijt stappen we weer in het busje. De eindbestemming is Bukittinggi. Een lange zit van 12 uur, ongeveer 350 km. Na een uur rijden moeten we vanwege een lekke band stoppen langs de kant van de weg. Niet zo vreemd na die rit van gisteren over die slechte weg. Gelukkig reden we net door een dorpje. Onmiddellijk wordt er hulp aangeboden. Ucok had gisteravond ook al een band moeten vervangen, dus heeft hij geen andere keus dan beide banden te laten repareren. Patty en ik pakken onze kans en gaan lekker genieten van het ochtendzonnetje. De bevolking van het dorpje kijkt er van op en lachen zich rot. Achter ons dendert het verkeer al toeterend door. Na een half uur arriveert Ucok in een betjah met de gerepareerde banden. Nadat de boel gerepareerd is vervolgen we onze reis.

We stoppen bij een plantage met allerlei specerijen. We proeven, ruiken en voelen de kruiden die ons door de eigenaar worden aangereikt. De eigenaar laat een aapje in een palmboom klimmen om twee kokosnoten te plukken. Het arme beestje loopt de hele dag neurotisch rondjes, vastgebonden aan paal met een korte ketting. Als dank voor de bewezen dienst krijgt hij klontjes palmsuiker en een halve kokosnoot.

Rond 13.00 uur stoppen we voor de lunch bij een wegrestaurantje. We eten er ieder twee loempiaatjes. Heerlijk!

Bij een dorpje aan de rivier wordt goud uit gesteente gedolven. D.m.v. watermolens in de wild stromende rivier worden de goud bevattende stenen vermalen. M.b.v. kwik halen ze goud uit het steengruis.

Rond 17.00 uur passeren we de evenaar in het plaatsje Bonjol en bevinden we ons op het zuidelijk halfrond. We nemen ons certificaat in ontvangst, schieten weer de nodige foto's en rijden verder.

Het laatste stuk weg dat we rijden is door het gebergte. Slingerweggetjes en haarspeldbochten. Regelmatig kijken we uit het zijraampje regelrecht het kilometers diepe ravijn in. Ucok kachelt stevig door. Rond 18.00 uur rijden we in het pikkedonker. De rit wordt steeds gevaarlijker en Patty en ik houden regelmatig angstig de handen voor de ogen.

We arriveren rond 19.30 uur bij het twee sterren hotel en ondanks dat we veel gezeten hebben zijn we toch behoorlijk gaar. We gebruiken de avondmaaltijd met op de achtergrond knalharde Karaoke muziek. Net als we zitten te eten komt Naher binnen. Hij vindt de muziek ook te luid en stapt op de muzikanten af en verzoekt ze de volumeknop zachter te draaien. We lachen ons rot als Naher ons de rest van de avond voorziet van gezang. Hij geniet er zichtbaar van.

Einde van een lange dag.....