Vandaag hebben we een lange reis voor de boeg. Onze eindbestemming is Sipirok, ongeveer 8 uur rijden. Onderweg stoppen we regelmatig om foto's te schieten van het overweldigende mooie uitzicht over fris groene sawa's liggend aan de voet van de enorme groen fluwelen bergen. Op de sawa's wordt met handwerktuigen geploegd en met de hand geplant. In sommige dorpjes staan bij eetgelegenheden een bord met B1 of B2. We weten inmiddels dat bij B1 door Batakmensen hondenvlees wordt gegeten. Vreselijk! De honden worden er voor gefokt net als varkens en koeien. B2 betekent dat er varkensvlees gegeten wordt.

We stoppen bij een ananasplantage en Naher vertelt ons dat de afgesneden kroon van een ananas zich op de grond vaak weer wortelt en opnieuw geplant wordt. Een ananasplant geeft normaliter 3 vruchten.

In een plaatsje stoppen we om een plaatselijke markt te bezoeken. De koopwaar bestaat uit groenten, vlees en diverse producten. Vissen klapperen met hun staart meer dood dan levend in de half met water gevulde zwarte speciekuipen. We lopen over de smalle paadjes met onze open teenslippers soppend door de troep op de grond tussen de hoog opgestapelde koopwaar. Er hangt een schrale weeïge lucht. Vergeleken de mensen die hier lopen voelen wij ons reuzen.

We drinken wat in een restaurantje en toileteren in een hok, hangend boven een vloertoilet. Je went er aan, gewoon even de knop om.

De volgende stop is bij een grote natuurlijke waterbron. Het ziet eruit als een rotspartij belegd met groen, gele schimmelkaas. De zwavel omhult de omgeving in een vieze eierenlucht. Er hangt een groepje knulletjes in schooluniform op het parkeerterrein. We halen de voetbalplaatjes van AH tevoorschijn en delen ze uit. Gretig worden de plaatjes zowat uit onze handen getrokken. Eén knulletje heeft geluk, want in zijn pakje zit een plaatje van Ronaldo.

Volgende stop is bij een kleine pindabranderij. De pinda's worden eenvoudig in een laagje zand in een grote metalen wadjan gebrand. Een jongen schudt de pinda's continue op totdat ze klaar zijn. Naher deelt wat pinda's uit. We gooien ze blazend van de ene in de andere hand want ze zijn heet. Nadat ze iets afgekoeld zijn kunnen we ze eten. Heerlijk!

We vervolgen onze reis en stoppen voor de lunch in een vrij grote stad. Druk en vies is het hier. We hebben geen van allen honger dus besluiten we ergens wat te drinken en wat broodjes voor onderweg te kopen. Als Europeanen vallen we enorm op in de menigte. De mensen reageren allemaal enthousiast.

De reis gaat verder over een slechte weg met gaten en hobbels. Ucok laveert behendig tussen de met bruin water gevulde open plekken in de weg. Pelan pelan (rustig aan). Er komt geen eind aan. Uiteindelijk stranden we op een plek waar een grote vrachtwagen, tot de nok aan toe gevuld met zware boomstammen, die door z'n as gezakt is. De weg er omheen is haast onbegaanbaar. Een vrachtwagen met zand repareert de weg ter plekke zodat we na een half uurtje onze weg hobbelend en bobbelend kunnen vervolgen.

Rond 16.30 uur komen we aan bij het hotel. Een complex met allemaal Batakhuisjes op palen. Van buiten ziet het er goed onderhouden uit, van binnen gedateerd en muf ruikend. Maar ach het is maar voor één nacht. We kunnen er in ieder geval een warme douche nemen.

Het avondeten is niet om over naar huis te schrijven. Vóór het slapen gaan leggen we nog een kaartje. Danny niet. Hij gaat naar bed want hij voelt zich de hele dag al niet echt fit.