Gisteravond hebben we aan Ucok en Naher gevraagd of we vandaag extra vroeg konden vertrekken zodat we vroeger in de middag zouden aankomen bij onze volgende bestemming. We zouden dan lekker kunnen zwemmen en snorkelen, want dat kan op Cubadak Island. Dit kleine eiland ligt aan de kust van Sumatra. Er is maar één resort, dat wordt gerund door een Italiaans/Frans echtpaar. In onze fantasie zien we wuivende palmbomen, witte stranden, heerlijke cocktails én zon natuurlijk. We snakken ernaar.

Zo gezegd zo gedaan. Na het ontbijt verlaten we Kersik Tuo rond 7 uur. Er is weinig zicht vanwege de mist. Het lijkt wel of we in Nederland rijden. We tuffen dezelfde weg terug als we gekomen zijn en beseffen ineens dat we helemaal naar Kersik Tuo zijn gereden voor het beklimmen van de vulkaan. Als we het hadden geweten dan hadden we de jungletocht op de vulkaan uit het plan geschrapt. In deze tijd van het jaar is het, vanwege het begin van de regentijd, veel te glad doordat de paden door de regen modderig worden. Jammer….. maar we hadden het kanoavontuur over de rivier ook niet willen missen. Niet omdat die zo bijzonder was maar omdat het erg grappig was.

Het begint weer te regenen. Het steeds zo mooie landschap met bergen, sawa’s en theeplantages krijgt ineens een troosteloze uitstraling. We stoppen om een plas te doen bij een “rumah makan” (eethuisje) langs de weg. Altijd fijn om bij zo’n gelegenheid een toilet te bezoeken….. We griezelen en gruwelen ervan. Na een bak “koppie Ginseng” vervolgen we de rit. Qua natuur en uitzicht vervelen we ons niet. We zien van alles voorbij komen. Zoals bijvoorbeeld de scooters die zijn omgebouwd tot halve vrachtwagens. Er wordt van alles hoog opgestapeld op vervoerd. Als in Indonesië de APK keuring zou worden ingevoerd zou het erg rustig worden op de weg. Er rijden echt veel auto’s rond die klaar zijn voor de schroothoop.

Even voor twaalven stuiten we ter hoogte van Padang op een file . Als we hier 10 minuten eerder waren aangekomen hadden we door kunnen rijden. Maar nu moet we 3 uur wachten, want het verkeer dat van de andere kant komt mag de komende 3 uur rijden. Daarna zijn wij weer aan de beurt. Ze zijn bezig de weg van een dikke laag beton te voorzien waardoor één kant van de weg is afgesloten. We balen want we zijn helemaal voor niets vroeg vertrokken. Er zit niets anders op dan te wachten, wachten en nog eens wachten…… Om 15.00 uur begint de boel ineens in beweging te komen.

Uiteindelijk nemen we rond 15.30 uur afscheid van Naher en Ucok. We hebben een leuke tijd met ze gehad. Naher is door zijn hogere leeftijd een zeer ervaren gids. Hij heeft ons veel verteld over Sumatra. Ucok is een zeer ervaren chauffeur en staat altijd klaar. Nu moeten de mannen thuis wachten op een volgende klus. Als die niet komt dan huurt Ucok een betjah en verdient daar zijn geld mee. We geven hen beiden als dank een dikke envelop en gaan verder in een ander busje dat ons naar de haven brengt waar vandaan de speedboot naar Cubadak vertrekt.

De eigenares van het resort wacht ons in de haven op. Een hele schaar kinderen helpt met het sjouwen van de koffers en de tassen naar de boot. Als beloning krijgen ze de voetbalplaatjes van Albert Heijn. Het gezegde “Een kinderhand is gauw gevuld.” is hier nog wel van toepassing. De oudste van de kinderen ontvangt de fooi.

Met de speedboot komen we aan op Cubadak Island. Het ziet er prachtig uit. Wit strand, palmbomen, houten huisjes op palen. Na het inchecken nemen we een duik in de zee. De temperatuur van het zeewater is heerlijk. Dit is een goed rustpunt. We genieten.

Rond 18.00 uur is er een Happy Hour. ’s Avonds rond 19.30 uur wordt de bel geluid, het teken dat de avondmaaltijd klaar staat. We eten gezamenlijk met de zes Canadese gasten en de twee eigenaren aan een lange tafel in het gezellige restaurant. Gezellig. De bediening bestaat uit knulletjes van een jaar of 16. Hier houden we het wel even uit.