Hoera vandaag is Tjeerd jarig!

Vannacht ging het behoorlijk tekeer. Onweer en harde regen. Wat een kabaal. Harde donderklappen zorgden ervoor dat sommige van ons niet goed hebben geslapen.

Vandaag gaan we 'tuben'. Er is afgesproken dat we met zijn vijven gaan. Helaas heeft Patty een slechte nacht achter de rug. Ze voelt zich ziek en blijft liever thuis. Pam besluit om ook achter te blijven als steun voor haar zus en om lekker te hangen in de hangmat. We geven tijdens het ontbijt aan Mega, de eigenaar van het complex, door dat we in plaats van met zijn vijven met zijn drieën gaan tuben. Mega geeft met zijn mobiel de boodschap door.

Na het ontbijt worden we opgehaald door Agus en Pierman, onze begeleiders voor vandaag. Agus is een mooie jongeman met een prachtige haardos tot halverwege zijn rug. Menig vrouw zou jaloers zijn op zo'n prachtige bos haar. Pierman komt met zijn handen vol mooie rode bloemen aan en doet deze zorgvuldig in een plastic zak. Ik vraag hem waar deze bloemen voor zijn. Hij kijkt mij een beetje ongelovig aan en zegt dat deze bloemen voor als decoratie voor de lunch is tijdens onze trip.

Danny heeft als enige zijn rugzak meegenomen op verzoek van onze begeleiders omdat deze waterdicht in plastic zakken verpakt moet worden. Rond half elf gaan we op pad. We (Danny, Erik en Tjeerd) hebben al een zwembroek en een T-shirt aan. Ik heb een mooie paarse zwembroek van Erik geleend die nog als nieuw in zijn koffer zat. We lopen met ons vijven over de hangbrug naar de overkant van de rivier. We gaan naar dezelfde plaats als waar we gisteren werden opgepikt door de olifanten.

Daar aangekomen liggen de vijf tubes keurig aan elkaar vastgebonden klaar op het strandje langs de rivier. De plastic zakken met onze lunch en rugzak worden snel en vakkundig door de jongens op de tubes bevestigd. Ook de flip flops (slipper) worden aan de tubes met touw bevestigd. Het vaartuig wordt door de twee de rivier in geduwd en wij worden verzocht om 1 voor 1 in de tubes plaats te nemen. Erik zit voor, Tjeerd zit in de middelste en Danny stapt in de één na laatste tube. Het water voelt koud als wij plaats nemen in onze zetels. Pierman zit op de allereerste tube en Agus zit in de laatste. De jongens hebben beide een peddel die gemaakt is van een half opengesneden bamboetak van ongeveer 1,5 meter.

We varen langzaam stroomafwaarts. Pierman zegt dat we onze voeten op de banden moeten leggen vanwege de krokodillen in de rivier. Wij lachen schamper en denken dat hij een grapje maakt. Of toch niet? In de verte komt er een stroomversnelling in zicht en na wat kreten onderling in Bahasar peddelen de jongens behendig naar de stroomversnelling toe. Het gaat ineens heel hard. We moeten bukken voor laaghangende takken en onze ruggen worden kletsnat van de wilde golven. Het duurt maar kort. Na de stroomversnelling komen we weer in rustig vaarwater terecht. In de verte doemt een tweede stroomversnelling op. Nu aan de andere kant van de rivier. Wederom peddelen de jongens ons behendig naar de stroomversnelling toe. Als we de stroomversnelling verlaten springt Pierman van de tube en trekt ons richting een zijrivier. Het water is er rustig en wordt ineens heel warm. Agust springt nu ook van de tube en beide lopen ze met ons nog op de tubes de zijrivier op.

We kijken onze ogen uit. Wat is de natuur hier mooi. We horen in de verte het geluid van een waterval. Bij een laaghangende boom over het water worden we verzocht om van de tubes af te stappen. Het water is slechts een centimeter of 30 diep. We lopen voorzichtig stroomopwaarts de rivier op. Dan zien we een waterval. Het water valt met grote kracht naar beneden in een poel. De waterval is ongeveer een meter of 15 hoog en breed. Pierman stelt voor dat we gaan zwemmen in de poel en een douche nemen onder de waterval. Samen met Agust gaat hij de lunch voorbereiden. Danny en Erik liggen vrijwel direct in het water. Ik heb wat meer tijd nodig om in het voor mij ijskoude te springen. Uiteindelijk komen we al zwemmend met zijn drieënaan bij de waterval. Het water stort met een enorm geraas op een grote plat stenen plateau. Je voelt het gewoon trillen.

Pierman en Agus zijn intussen bezig om onze lunch voor te bereiden. Een paar grote stenen in de rivier worden uitgekozen als tafel en stoelen. Een steen wordt helemaal bedekt met grote varen bladeren die langs de oevers van de rivier geplukt worden. De bladeren worden versierd met de rode bloemen die Pierman zo zorgvuldig in een plastic zak had meegenomen.Agus is druk bezig met het schoonmaken van de meegenomen ananas en watermeloen. De ananas snijdt hij in vier stukken endaarna zorgvuldig in stukjes. De nerf bleef zitten als een soort van hengsel van de ananasbast. De meegenomen borden werden bedekt met bananenbladeren waarop nasi goreng met een gebakken eitje gelegd werd. Daar omheen werden schijfjes tomaat, komkommer en kroepoek gelegd. Nadat alles gereed was werden we uitgenodigd om van de lunch te genieten. Het was heerlijk.

Nadat we uitgegeten waren konden we weer gaan zwemmen. Agus en Pierman ruimden de 'tafel' weer af. Het niet-organische afval werd verzameld en in een vuilniszak gedaan. Deze werd weer mee terug genomen. Het was hun plaatsje en dat wilde ze mooi en schoon houden. Het organische afval bleef liggen. Dit was voor de Makau apen die ons hoog in de bomen langs de oevers in de gaten hielden. Zodra wij weg waren zouden zij op het overgebleven fruit af komen. Ook overgebleven ananasrandjes waar de partjes door ons vanaf waren gegeten is een traktatie voor de apen.

Nu gingen Agus en Pierman ook zwemmen. Lenig doken zij in de poel en zwommen naar de waterval. Agus stond bij de waterval op en dook door de muur van water. En weg was hij. Even later kwam hij weer tevoorschijn. Er bleek een kleine ruimte in de rotswand achter de waterval te zitten waar je hurkend kon zitten. Danny ging het ook proberen. Na enig geworstel lukte het hem uiteindelijk om ook achter de muur van water te komen. Erik ging het ook proberen nadat Pierman het nog een keer liet zien hoe het moest. Het was een komisch gezicht om ons zo te zien worstelen.

We maakten na onze zwempartij weer aanstalten om de reis in de tubes te vervolgen. Nadat we ons weer helemaal hadden ingespoten met DEET gingen we weer op pad. We moesten eerst weer een stukje door de rivier lopen om de tubes te bereiken. Sommige stenen waren spekglad vanwege de slibaanslag. Uiteraard hadden Agus en Pierman, die op bloten voeten liepen, niet de minste last van deze gladheid. Nadat we weer plaats hadden genomen op de tubes vervolgden we onze reis. Het water in de grote rivier, waar de zijarm in uitkwam, werd weer koud. Het was weer even schrikken.

Na een half uurtje weer meegenomen te zijn door de rivier kwamen we aan op onze eindbestemming. Op het strandje werden de banden van elkaar losgemaakt en opgestapeld. De banden werden door Agus en Pierman op de schouders genomen en een paar honderd meter verderop neergelegd. Deze zouden later met de bromfiets worden opgehaald. Onze terugreis ging te voet door de palmolieplantages. Zover het oog kon reiken waren er enkel palmoliebomen te zien. Brommertjes met een grote mand aan elke zijde reden af en aan met de trossen vruchten. Het is een hachelijk gezicht om deze (te) zwaar beladen bromfietsen te zien glibberen en glijden over de drassige paden van klei. Onderweg stonden bij een weegstation vrachtwagens klaar om de vruchten naar de fabriek te rijden. 10 kilo vruchten brengt 12000 roepia op. Dat is ongeveer 1 €.

Na ongeveer een half uurtje door de plantage gelopen te hebben kwamen we aan bij een klein dorpje. De kleine kinderen verwelkomden ons met een uitbundig 'hallo' en gezwaai. Hier hebben we even gezeten en wat gedronken. Na een klein half uurtje waren we thuis. Na onze gidsen bedankt te hebben spraken we af om elkaar 's avonds in het restaurant weer te zien. Het was een geslaagde dag. Patty knapte gelukkig weer een beetje op. Vol goede moed gingen we de nacht in.

Tjeerd